Het huidige gebouw dateert uit 1833. Oorspronkelijk heeft hier vlakbij een kasteel gestaan, dat in de eerste helft van de negentiende eeuw is afgebroken. De oorsprong van de Rees is al oud. In 1642 werd het een Gelders leen. In de achttiende eeuw, tot 1791 is het verbonden geweest met Groot Engelenburg. Van 1694 tot 1732 waren beide landgoederen in bezit van Johanna Schimmelpenninck van der Oye. De naam Rees stamt af van rijs, hetgeen riet betekent. In 1841 kwam het goed in eigendom van mr.C.H. baron van Rhemen, tot 1842 burgemeester van Apeldoorn en daarna van Brummen. In 1878 gebeurde er nabij de Rees een voor die tijd schokkend spoorwegongeluk: de bejaarde barones Van Rhemen werd met twee kleindochters door een trein gedood. Eeen nieuwe eigenaar komt op de Rees in 1880, mr. J.W. van Lansberge, oud-gouverneur-generaal van Nederlands-Indië. Hij wordt in 1891 opgevolgd door H.M. Werner, oud-officier en geschiedvorser. Na Werner (1906) wisselt de Rees wel zes keer van eigenaar. Vóór de Tweede Wereldoorlog was het hotel-pension. Omstreeks 1943 kwam de Rees in handen van de paters Franciscanen. Sinds jaren is het in eigendom van de stichting Klein Sion, tot 1-1-2005 als retraitehuis in de spiritualiteit van Marthe Robin en de Foyer de Charité. Verantwoordelijke was tot dan toe Jozef Horsthuis, priester van het aartsbisdom Utrecht. Met ingang van 2005 wordt het huis beheerd door de Broeders van Sint Jan en heet het ‘bezinningscentrum Klein Sion’. Eigenaar/Bewoners: Stichting Klein Sion / Familie Martens. Huis en directe omgeving zijn niet toegankelijk voor het publiek.

Bron: www.kasteleningelderland.nl